Hoe je Liefdesverdriet Verwerken (deel 2)

Ik kan hier een praktijkvoorbeeld toevoegen uit eigen ervaring. Een voorbeeld hoe je het vooral NIET moet proberen te verwerken.

Ongeveer 10 jaar geleden bestond mijn leven voornamelijk uit gamen en andere hobbies met PC’s, toen mijn leven op mijn kop gezet werd door mijn eerste liefde. Een aantrekkelijk meisje met uitstekende flirt-capaciteiten heeft me versiert en zoals elke relatie hebben we leuke en minder leuke dingen samen meegemaakt. Ongeveer 8 jaar geleden hebben we samen besloten de relatie te beindigen omdat we beide niet meer gelukkig waren met de situatie.

Natuurlijk heb ik vervolgens zowel blijdschap als verdriet gehad. Blijdschap van de hoeveelheid vrije tijd die weer beschikbaar was, maar verdriet vanwege het ‘gat’ dat zo plots ontstaat. Hele tegenstijdige gevoelens. Vooral het feit dat ze zo een andere kerel had heeft mij veel verdriet gedaan. Omdat het verdriet bleef aanhouden heb ik al het contact verbroken en heb ik mijn favoriete bezigheid weer op gepakt; gamen (en tussendoor wat skaten). Het skaten zorgde overigens echt voor een beter gevoel, dus ik kan bevestigen dat sporten helpt!

Gedurende de 8 jaren die volgden heb ik me nauwelijks met haar bezig gehouden. Natuurlijk dacht ik soms wel aan haar, of hoe het met haar zou gaan, maar ik voelde geen verliefdheid. Enkele maanden geleden vernam ik dat ze haar relatie na bijna 8 jaar heeft beindigd en sindsdien kom ik haar regelmatig tegen bij het uit gaan. Ze spreekt me regelmatig aan, maar de gesprekken zijn kort en oppervlakkig. Het lukt haar steeds om de meiden waar ik oogcontact mee had weg te jagen. Niet zo erg want ik neem toch nooit actie (hier ga ik aan werken m.b.v. http://www.aantrekkingskracht.com)

Een 2 weken terug zag ik tijdens de standaard oppervlakkige 3 zinnen dat ze niet de waarheid vertelde en verdrietig was, dus ik heb haar via facebook een bericht gestuurd om te vragen hoe het écht met haar is. Ik had het goed gezien, ze was verdrietig en 2 dagen later zat ze bij mij op de bank om bij te kletsen. Alhoewel het allemaal vriendschappelijk bedoeld was, is me duidelijk geworden dat ik nog steeds erg vatbaar ben voor haar flirtgedrag en al vrijwel meteen gevoelens van verliefdheid had. Gedrag dat ik overigens pas als flirten zie sinds ik op http://www.aantrekkingskracht.com kom en waar ik nu niet op in ga omdat dat een ander onderwerp is.

Kortom, het is me nu pas duidelijk geworden dat ik 8 jaar geleden het verdriet niet fatsoenlijk verwerkt heb, maar verdrongen heb. Als ik het stuk van Victor lees denk ik dat dit bij mij een psychische blokkade heeft veroorzaakt waardoor ik nog altijd geen gesprek met een vreemde vrouw durf aan te gaan. Nog een punt om aan te werken dus!

Wat je regelmatig hoort en ziet is dat mensen die uit een relatie komen zo snel mogelijk een nieuwe relatie aan gaan. Aangezien sporten bij mij niet voldoende helpt (ik skate nog altijd), deze populaire methode een kans geven en ‘pakken wat ik pakken kan’?

@ Victor
Tot een paar weken geleden was er totaal geen gevoel van binding. Het verbaast me juist hoe snel de gevoelens terug komen, ook al zijn deze gevoelens niet welkom. Ik ben wel toe aan een nieuwe relatie, maar niet met haar.

De volgende vraag is bij me opgekomen:
“Wat is het verschil tussen verdringen en verwerken?”.
Als ik het goed begrijp zijn beide een vorm van afleiding zoeken; zorgen dat je niet meer aan degene denkt. De een doet het met sport, de ander met een nieuwe relatie, familie, vrienden of in mijn voorbeeld gamen. Ik hoop dat je het verschil duidelijk kan maken want ik denk dat je me daarmee enorm kan helpen. Misschien zijn er meer mensen met deze vraag. Alvast bedankt!

@Renate
Ik ben niet bekend met de details van je relatie, maar puur gekeken naar het feit dat je over 8 weken misschien (waarschijnlijk?) een andere woning moet hebben kan ik maar 1 advies geven: beginnen met zoeken!

En wat je ex betreft vind ik het niet netjes dat hij je in twijfel laat, terwijl jij over 8 weken een ‘deadline’ hebt. Mijn advies: neem je leven in eigen hand en wacht niet op zijn beslissing.

Heey,

Ik heb een aantal vragen over liefdesverdriet:
1) Is het slim om aan actieve zelfverbetering te doen tijdens je liefdesverdriet?
2) Pijn moet je niet onderdrukken, maar de andere kant van de medaille is dat je het niet de hele tijd laat oproepen. Hoe vind je een evenwicht?
3) Ik kan al 2 maanden liefdesverdriet hebben als 1 date niet heeft gewerkt. Dat komt denk ik omdat ik onbewust voel dat het lastig is om een nieuwe meid aan de haak te slaan. Kunnen mannen met een goed liefdesleven beter met liefdesverdriet omgaan?
4) Mijn ex heeft nu net naar me gestuurd dat ik een betere vrouw verdien dan haar, omdat zij niet kan bieden wat ik nodig heb in een relatie. Dan vindt ik lieve nazorg, maar betekend dat – ik naast flirten ook weer gewoon met vrouwen moet gaan afspreken? (vraag in zijn algemeen)
– Zolang je vrouwen niet gebruikt, bijvoorbeeld bij een One Night stand, je gewoon weer helemaal los kan gaan?
5) is het mogelijk om vrienden te zijn met je ex? Zo ja, hoe weet ik dat ze in de neutrale zone zit en dat ik niet gewoon bij haar wil zijn?

groetjes,
Tom

ben sinds twee maanden alleen heb mijn ex naar 7jaar eruit moeten zetten vanwegen liegen heel veel liegen heb daarna geprobeerd om haar terug te krijgen tevergeefs nu hoor ik ook dat ze me zwart probeerd te maken.ik heb heel veel van der gehouden nu nog iedereen zegt ze is het niet waard waarom heb ik dan 7jaar van der gehouden wat heeft het dan allemaal voor een zin??????????????ben bouwvakker kan wel wat hebben maar voel me nu wel erg down lig hele nachten te huilen en kan er niet met mij hoofd bij hoe dit allemaal kan

Hoi
Weet het alle maal niet zo meer zit tussen ga allleen verder liefdesverdriet verwerken en ex terug dat kan niet meer zou wel willen maar kan echt niet meer.
dik 10.jaar geleden kwam ik de vrouw van me leven tegen
op dat moment ging het haar en de twee kinderen hele maal niet goed (werd uit huis gezet was ook alleen schuld) we zijn aan een nieuwe leven begonnen op te bouwen eigen wooning mijn start geld 140000 euro`s later nog 110000 euro`s hebben wij een gewedig leven gehad ik voelde me op en top man trots en zij was ook 12 jaar jonger als mij zijn goed op vakantie`s geweest nieuwe borsten gekregen alles wat ze maar hebben wou enz enz heeft ook geen zin meer over te hebben nou ben er klaar mee of niet maar het grooste probleem van mij is dat ik zeker nog 6 tot 8 maanden in ons huis moet leven omdat doen ze voor huurhuis wilde inschijven moest ze eerst nog 6000 euro betalen wilde die van mij hebben heb nee gezeg met haar en de twee kinderen die niet van mij zijn die willen bij mij blijven kan niet maar hoe zij heeft een andere leren kennen via pokeren op PC je weet wel hoe dat gaat he nu leeft ze meer of min op de zolder en zit bijna 12 uur per dag met de web ken boven met haar nieuwe vent daar ga ik ook kapot in het weekend gaat ze erheen en laat me zitten met de kindeden weet wel zeker dat ze bordelijn heeft ben ook haar 4 man in haar leven en ik was echt verlief op die vrouw alles maar ook alles voor haar gedaan sex leven goed voelde me echte man in het leven die alles aan kon maar ben ik niets meer van dit alles zelf denk ik ook aan zelf moord dus zit echt in de put maar ik wil verder maar weet het niet hoe het geld is ook bijna op kan geen kant meer op zeg help me wil weer wat gaan maken van mijn leven maar zit vol in de schijding en het gevecht dit is nu zo 10 weken bezig nu wil ik 2012 mijn jaar mijn jaar maken hoe dan ook

groetjes marcel

Lara

Ik kreeg relatie met een collega opeens nam hij de telefoon niet
meer op op dag belde hij me op en zei dat hij een verloofde had
en dat hij ging mee trouwen ondertussen is hij getrouwd ik voel me zo gebruikt en diepgekwest alles heb ik van hem weggedaan het doet me zo pijn ik sta er elke dag mee op

ik hoop dat het gauw slijt groetje een diep gebroken hart

ik heb 1,5 jaar een relatie gehad met mijn vriend, het ging al een tijdje niet goed tussen ons omdat hij niet lekker in zijn vel zat, zijn vader is overleden en dat kon hij niet goed verwerken. alleen hij sloot zich helemaal af voor iedereen hij wilde nergens over praten, en de ruzies werden erger en erger. nu heeft hij 2maanden geleden de relatie verbroken. toen hebben we nog een tijdje contact gehad, maar hij was elke keer niet duidelijk wat hij wilde. het ene moment deed hij leuk het andere moment weer niet, maar de ene klap kwam na de andere. de ene week ineens hield die niet meer van me , en de andere week was die ineens klaar met me en moest ik hem met rust laten. kunnen jullie mij raad geven. houdt hij echt niet meer van me?wilt hij me definitief niet meer zien, of kan het ook liggen aan de angst en zwakte die hij heeft vanwege zijn verdriet. want hij zit nu ineens met een meisje te flirten ik denk eerlijk gezegt dat het een uitweg is, en denk dat hij zichzelf over een tijdje tegen kan komen met alles! ik ben er elke seconde van de dag mee bezig. ik vind het moeilijk om met rust te laten.

Ik heb het anderhalf uur geleden uit gemaakt met iemand waarmee ik al 7 maanden een relatie had.

We hebben zoveel dingen samen gedaan ( behalve echt de liefde bevredigen ).

Ik doe al aan voetbal dus daar kan ik het ook vergeten. Alleen ik heb de komende weken exames hoe ga ik hier mee om?

Het is nu net uit, sinds koninginnedag, gezamenlijk gedaan dat wel. Hij ging uit koninginnenacht, heeft telefoonummers uitgewisseld met iemand en mij de dag daarna zijn twijfels verteld. Het toen samen maar uitgemaakt, er waren al eerder twijfels of we niet beter als vrienden functioneren dan als partners…
Hoe dan ook, nu bijna een week verder, verdrink ik erin. Ik heb niet het gevoel hier weer uit te komen. Ik heb een zoon van 4 voor wie ik door moet en ga. Ik blijf hem stalken… Hij zegt dat hij ook pijn heeft maar gisteren heeft hij diegene van de telefoonnummers uitwisselen gesmst of ze met m mee wou… Waarom doet ie dat dan? Ik wil graag advies… een luisterend oor…

Ik zit nu met dat probleem weet niet goed hoe ik moet beginnen om mijn verhaal te vertellen. Ik ben Belgische en hij is Nederlander, heb hem zes jaar geleden leren kennen.

Ik woonde toen nog in Belgie en hij in Nederland, dus we gingen wel regelmatig weekendje bij elkaar op bezoek. Na drie jaar besloten we om aan kinderen te beginnen omdat ik toch besloten had om uiteindelijk naar Nederland te trekken. Toeval wil dat we van de eerste keer een tweeling kregen. Ik ben nog in Belgie bevallen van onze twee lieve dochters en een maand later verhuisd naar zijn woning in Nederland.

Nu bijna drie jaar later nog ontdek ik dat ie verliefd is geworden op een andere vrouw die hij heeft leren kennen in een chatroom en als ik hem mag geloven is ze uit Amerika. Hij weet zeker dat ie geen gevoelens meer heeft voor mij en zelf heeft ie ook toegegeven dat het niks kan worden met die andere vrouw. En toch wil die er verder contact mee houden.

Hij is ook iemand die niks anders doet dan op die chat zitten en dergelijke. Ik heb alles achter gelaten voor hem, de eerste jaren de zorg van onze kinderen op mij genomen. Zelf heb ik geen inkomsten helaas, dus nu zit hij alsnog met mij opgescheept tot ik mijn financien hier in orde heb gekregen om een eigen woning te zoeken voor mij en mijn kinderen. Maar voor mij is het ook niet makkelijk want ik voel nog wel steeds wat voor hem. Kan het nog niet begrijpen.

Hij zegt dat het ook deels komt doordat het huishouden in het slop is geraakt, maar ik heb in die jaren dat ik voor de kinderen heb gezorgd bijna mijn zus verloren en ook nog twee sterfgevallen gehad waar ik door moest. Weet soms ook niet goed hoe ik met deze situatie om moet gaan, we proberen nu wel zoveel normaal mogelijk te doen voor de kinderen. Hij zegt dat ie er nog wel voor wil knokken om te kijken of het goed komt maar ik twijfel eraan omdat ie zegt dat ie helemaal niets meer op liefdesgebied voelt voor mij en toch nog met die andere vrouw contact blijft houden.

Denk je dat ie zijn gevoel voor mij nog terug kan krijgen?

Ik heb een relatie van 2.5 jaar achter de rug. Waarin het een keer eerder is verbroken. Leerden mijn ex (31 jaar)kennen op het werk en was meteen verliefd. De liefde was wederzijds en we waren beste vrienden. Alles zat goed, we waren gek op elkaar en de liefde die spatte eraf.

Na een paar werken vertelde hij dat hij bi-seksueel was. Dat is opzich geen probleem, maar daarnaast kwam ook nog dat hij ‘vroeger’ altijd afsprak met mannen via chatssites om sex te hebben naast zijn relatie die hij toen had. Hij overtuigde me ervan dat hij nu eerlijk door het leven wilden en dit niemand meer wilde aan doen. Ik waardeerde zijn openheid (niemand wist dat hij bi was en deze dingen stiekem deed en heel zijn omgeving zal hem gewoon als een hetroman) en ging ervoor.

Na een jaar zag ik dat hij weer aan het chatten was, en vroeg waarom hij dit deed. Vervolgens werd hij steeds boos en ik banger omdat ik argwaan kreeg en mijn vertrouwen beschaamd werd. We hebben der veel over gesproken en hij vertelde dat hij er gewoon nieuwsgierig om was. Dit heeft zoveel stuk gemaakt in onze relatie en ook in mij van binnen als persoon. Maar omdat je zo gek op elkaar bent leer je der mee om te gaan. Na onze eerste breuk kwam hij na een maand huilend terug en zei dat hij besefte dat ik het voor hem was. Hij wilde mij niet kwijt en zei dat hij hulp zou gaan zoeken.

Doordat we weer bij elkaar waren was de verliefdheid weer als toen in het begin. Alles ging eindelijk goed voor een lange tijd (dacht ik). Na 8 maanden kwam ik erachter dat hij was vreemdgegaan met een stel. Ik voelde me bedrogen en vroeg waarom? Waarom kon je het niet gewoon vertellen en aangeven dat je er weer behoefte aan had?.. We hadden het bijlegd en na een paar maanden ging hij op vakantie. de dag dat hij terug kwam maakte hij het uit omdat hij goed had nagedacht en zichzelf niet zag met kinderen en een stabiele relatie. De maand daarvoor was zijn verzoek nog of ik wilde stoppen met mijn pil.

Ik ben er helemaal stuk van omdat ik zoveel liefde en energie erin heb gestoken, en nog meer omdat ik nu mijn beste vriend kwijt ben. Degene met wie ik alles kon delen.
Ik wil het een plek geven maar ik besef me ook dat alles tijd nodig heeft. Ik ben alleen bang dat dit mij voor de rest van mijn leven zo heeft geschaadt dat ik nooit meer iemand kan vertrouwen.

Dit is mijn verhaal.

Groet, K

Hallo,

Op dit moment voel ik me verschrikkelijk. Ik heb een relatie met een getrouwde man. Hij heeft ook dezelfde gevoelens voor mij want hij neemt ongelooflijk veel risico’s voor mij. Maar zijn woorden”als mijn kinderen (1 en 2.5 jaar oud) er niet geweest zouden zijn. We zouden getrouwd zijn en ons eigen gezin hebben. Maar ik wil mijn kinderen niet verliezen. Ik wil geen weekendvader worden.” Ik moet afstand nemen maar elke keer als ik dat doe is het een hel zo een verdiet het lijkt het einde van de wereld te zijn. Hoe moet ik afstand nemen? Ik zie hem zo graag maar ik kan niet anders. Ik voel me niet goed bij deze situatie omdat ik hem zo mis en anderzijds ga ik er kapot aan als ik hem niet meer zie of hoor.

Ik heb 2 jaar lang een relatie gehad en het is nu 4 weken over.
Ik heb het zelf uitgemaakt omdat ik de stress en de gebeurtenissen er om heen even niet meer aan kon.
Ik heb spijt van dat ik het uit heb gemaakt en heb al aantal keer gesproken met me ex-vriend.
Nu is het feit dat hij zegt dat die niet weet wat die wilt.
en ik voel me nu echt heel rot en heb totaal nergens zin in.

Ik wil hem tijd geven om naar te denken maar ben bang dan de klap in me gezicht te krijgen dat het niks meer word.

Dat van dat sporten ga ik de volgende dagen/weken eens uittesten.

8 maanden geleden had ik het geluk om mijn eerste lief te vinden. Een vrolijke kerel van 2 jaar jonger, waar ik de hele tijd vele ups en enkele downs gekend heb. Dankzij hem was ik de gelukkigste persoon op aarde.

Maar ik ging vanaf vorige maand naar het buitenland om voor een jaar te studeren. En hij is niet iemand die veel contact houdt, hij heeft iemand in zijn buurt nodig die hem zekerheid geeft. Maar ik dacht dat wij iets speciaals hadden.

Mijn vriend heeft het gisterenavond uitgemaakt. Hij twijfelde aan zijn gevoelens voor mij, en maakte het dan uiteindelijk uit. Maar ik denk dat ik nog steeds enorm veel van hem hou.

Maar ik weet dat deze relatie voorbij is. Hij bestaat niet meer, en ik moet dat beseffen. Alleen doet het zoveel pijn.
En nu surf ik dus op het internet, op zoek naar methodes om die pijn in mijn hart te verkoelen en uiteindelijk te doen uitdoven. Dus ga ik me inderdaad toeleggen op wat sport, mijn nieuwe vrienden beter leren kennen en mij op mijn studie gooien.

Ik hoop dat deze periode snel voorbij is, wat ik kan dit niet aan voor lang. Ik wil hier voorbij zijn.

Hoi,

Ik heb dus een half een relatie gehad met een schat van een meid, en die relatie heb ik dus verkloot met mijn gedrag, lukte er iets niet of ik was ff chagerijnig, reageerde ik het op haar af.
Fout ik weet, dat is bijna 2 maanden geleden, ondertussen zat al achter een ander aan, ok dacht, ik zag het aankomen en ze belde me zelfs om te checken of ik er bezwaar tegen had.
Wat moet je zeggen, het is uit, ga je gang en wees gelukkig zei ik dus.
Nu zit ik mezelf op te vreten omdat ik het heb verkloot en niet te zuinig, ik mis haar nog elke dag, dan hoor ik dat ze vrienden wil blijven, heb ik het moeilijk en dan zegt ze dat dus.
ok, even goede vrienden, jij hebt alweer een ander en je bent gelukkig, helemaal best, dan wil ik ff de ruimte om dat slagveld in me hoofd op te ruimen.
nee hoor, ik wil je niet kwijt/loslaten zegt ze dan, het maakt niet op welke manier ik het zeg, zij blijft bij deze zin hangen, ook al gebruik ik stevige taal als, laat me the fuck met rust, niet luisteren, ze beld me dan ook nog op in een poging me te helpen.
leuk dat mijn ex me wil steunen, maar hoe moet ik nu verder als ik nog ongelooflijk gek op haar ben en zij zegt dat niet over mij maar toch nog vrienden wil blijven terwijl ze weet hoe gek ik nog op haar ben.En tot slot, waarom laat ze me dan niet los als ze een ander heeft?

me man en ik hadden 2 jaren terug geen relatie meer en ontmoete een andere man die beweerde van mij te houden later ben ik er achter gekomen dat hij meerdere vriendinnen heeft en had ook ruzie met zijn vrouw.Hij vertrouwt niets en niemand maakte afspraken met mij en kwam ze vaak niet na in tussen kwam me ex man weer in me leven en heb voor hem gekozen omdat ik het niet zag zitten met de man die in me leven was gekomen en wil me man, die terug is niet bedriegen, heb ik een besluit genomen de man die nu me ex is een stop te brengen aan onze relatie. Maar het punt is ik wil geen relatie meer met hem, maar ik kan hem niet uit me hoofd zetten en vind het lastig en erg want ik wil gelukkig zijn met me man

ik ben op dit moment veel aan het sporten ja natuurlijk wil ik me ex terug maar volgens mij is de deur echt dicht

Mijn relatie is verbroken afgelopen zomer. Mijn zoontje was net 4mnd. Mijn ex partner is vreemdgegaan tijdens mijn zwangerschap. En is uiteindelijk weggegaan toen onze zoon 4mnd was. Hij heeft nu een relatie met het meisje waar hij mee vreemdging.

Het is heftig, net mama worden en er dan al alleen voor staan. en zie soms geen uitweg.
Ik sport inderdaad en dat geeft voor en uurtje even wat onspanning. En mijn zorgt ervoor dat ik iedere dag weer op sta. Want het liefst duik ik onder de deken.

Hallo,

Ik ben een meisje van 14 jaar en ik weet wat jullie nu gaan denken (oh ze is jong dit dat is niks).
Inderdaad ja, maar dat betekent niet dat ik geen last kan hebben van liefdesverdriet, toch ? :p

Ik ben ongeveer 5/6 maanden geleden in contact gekomen met een jongen uit Arnhem die ik van trainingskamp kende.
Ik woon zelf bij Eindhoven dus je kon het wel een afstandrelatie noemen ja. Ja we zijn inderdaad een relatie aangegaan maar die heb ik na anderhalve maand verbroken. Omdat ik het missen van hem (we zagen elkaar met heel veel geluk 1 keer per week) niet meer aankon, en ik merkte dat hij zich moest inhouden met uitgaan etc. Omdat hij nog al een gewild persoon is bij meisjes.
Eerst kon hij niet zijn liefdesverdriet verwerken (hij is 17 btw) maar daarna wel, ik had nog gewoon heelveel contact met hem maar toen hij me vertelde dat hij over me heen was kwam voor mij de domper. Ineens viel ik weer helemaal terug ik wil hem nu zo graag terug, en hij praat bijna iedere dag over alle meisjes die hem leuk vinden en dat hij met zijn ‘meissie’ naar Eindhoven komt en of ik dan mee wil etc. Het is zo flauw maar ik wil hem niet kwijt en daarom reageer ik er maar allemaal leuk op. Ergens hoop ik en denk ik dat ik nog ooit met hem samen kom (gewoon een gevoel). Maar als ik dat aan hem vraag zegt hij steeds je bent nog jong etc. Dus geen duidelijk antwoord eigenlijk.
Sorry voor het lange verhaal maar het is gewoon heel ingewikkeld.
Iemand tips wat ik kan doen ?
Moet ik hem vergeten ? Laten gaan ?
Ik zal jullie advies zeer op prijs stellen, want ik ben ook nog jong inderdaad en ik wil liever niet zo’n lange tijd over een jongen inzitten.

Liefs, Lieke

Het is net uit met mijn vriend
Nou nu 1 maand ofzo
Hij is vreemd gegaan en hij wil mij niet meer…
Maar ik ben er stuk van elke dag…
Het ergste is ik wil hem terug maar hij mij niet..
Ik blijf contact zoeken en ik mis hem zo erg
Als ik dit vertel aan hem zegt hij ja me gevoel is weg voor jeee.. Nu komt de vakantie eraan en tuurlijk doe ik dingen maar pff

misschien wat tips hij is mijn 1ste liefde ben nu bijna 20..
Hij was alles voor me en ook al krijg ik aandacht van anderen kan ik alleen nog steeds aan hem denken

ik denk obsesief mijn relatie is al 2 jaar verbroken maar elke dag sta ik nog op met een misgevoel en de gedachte dat het misschien nog wel goeg kan komen .. hij is een alcoholist en is vreemd gegaan hij heeft voor nog geen enkele vrouw in zijn leven een stap gezet om te veranderen .Ik dacht dat ik dit kon maar nee die acceptatie dat ik hem niet kan veranderen is de moeilijkste in mn hele leven geweest ook omdat je nog van iemand houdt en dat je beetje bij beetje iemand door zn ziekte weg ziet zinken ik heb afstand van hem genomen het kon niet anders,anders ging ik erzelf ook mmee aan onderdoor ik mis m wel heel erg het is een obsessie geworden het verbruikt al je energie het verbruikt je inciatieven om dingen te ondernemen gelukkig word je absoluut niet van de gedachte. waar ik me mee bezig hou is … deze distructieve gedachte leid mij tot niks ik wordt van deze gedachte niet gelukkig dit helpt mij wel als ik me niet goed voel obsessief denken heeft veel weg van een verslaving alleen zonder alcohol of drugs

Ik ben 13 maar toch heb ik een paar dagen geleden iets meegemaakt wat wel blijft hangen.
Ik praatte steeds vaker met een jongen van mijn basisschool ik had toen helemaal geen band met hem. Maar plots op een avond deed hij heel lief en wisten we het zeker. Hij bleef hartstikke lieve berichtjes sturen en ik stuurde natuurlijk ook zulke berichtjes terug . Maar na hem op school vaak te zien en geknuffel vond ik het toch logischer dat we iets hadden en dat iemand het maar moest vragen.
Hartstikke lief natuurlijk … Maar na nog vele superlieve berichtjes was het echt zi serieus dat Ik me zo gelukkig voelde …. Maar toen zei hij op een gegeven moment ik moet je iets vertellen… Hij zei dat hij me wel hartstikke lief en aardig vond maar niet superverliefd was…..die avond heb ik 1 uur en een kwartier geslapen. Ik was boos dat hij het zo laat zei dat hij de hele tijd me had voorgelogen en tegelijkertijd was ik hartstikke verdrietig dat hij me zoiets aan kon doen . Ik besef het me nog niet echt hoe vaak ik er ook aan denk. Al weet ik wel dat er iets van binnen geknapt is. Ik zit op hockey maar na 2 trainingen na elkaar vielde ik me nog niet echt beter.. Vandaag heb ik een wedstrijd en hoop dat het beter gaay . Berder zijnn ongeveer al mijn vriendinnen verliefd en eentje heeft ook bijna met iemand en ik heb het niet aan hun verteld en ben bang dat ik plots in huulen uitbarst ofzo. Ook luister ik veel muziek alleen dat maakt het ook niet heel veel beter… Nog tips? Xxx

Hallo..

Het is sinds vandaag uit na 14 maanden.. Mijn langste en serieuze relatie. Uit het niets vertelde hij me dat hij me niet meer zo leuk vind als in het begin.. Uit het niets? Het is al 4x fout gegaan maar we kwamen altijd bij elkaar en we probeerde het weer tot vandaag.. Ik weet niet wat k moet.. Wil het uitpraten face 2 face maar hij wilt niet. We hadden nog zoveel plannen.. En nu is alles weg 🙁 gr

egt kut allemaal dit ik kan het mar niet uit mijn kop krijgen om bij het begin te beginnen we waren 2en half jaar samen de eerste breuk ze was klaar met mij dit dat ze ging met een andere jongen naar bed waarvan ze alleen had gezegt gezoend kwam ik na een half jaar achter via een vriend nou weer een paar dagen uit ik kon haar mar niet laten gaan want je gaat denken het was toch uit dit da mar we zijn verdergegaan inmiddels hadden we bijna 5 jaaar ik kon haar die jaren niet meer geven wat ik haar wou geven ik was te gebroken ik kon niet meer open met haar praten heel af en toe deden niks meer samen ik was nog steeds verlieft mar kon het niet als we opstap gingen meer onze eige ding doen inplaats van met elkaar te praten of samen met zijn 2e en weekandje weg of zo we waren wel samen savonds tv aan het kijken en dan voel ik me zo fijn mar toch komen de momentjes elke keer weer terug en dat wordt steeds vaker tot we nu weer samen maar besloten uit elkaar te gaan dan zie je elkaar een paar dagen niet is het uit en dan wil ze persee langskomen terwijl je aangeeft dat dat het moeilijk maakt maar dan kom je samen is alle druk er af is de klik er weer praat je 7 uren nonstop met elkaar je vind alles goed van elkaar zij wil dan weer net gaan praten over hoop in de toekomst nou om de druk te verlagen zeg je beter spreken we dat niet af mar toch heb je wel het gevoel dat er meer in zit en dat je nog voor elkaar wil gaan ze kan die avond maar niet weg gaan je kust en knuffelt en ze zegt ik zou niet op andere jongens kunnen vallen zou ik gewoon niet aan kunnen en dit en da ik wordt gek als ik er aan denk en ok als je nie bij me diploma uitreiking bent dit dat en dan vervolgens de volgende dag had ze een trouw feest en dan zoent ze gelijk weer met een andere en waarschijnlijk nog meer ok wat ik niet wil weten maar ok weer wel want het doet zo zeer en ik wil h aar hellemaal niet terug en iedereen geeft me raad laat haar gaan dit da mar dit is zo verwarend stuur je nog een laaste bericht ik (dacht dat je zij da je zo niet was) want het is zo al eerder gegaan en dan stuurd ze ik ben klaar met je dit da laat me met rust nou is dat dan een dag nadat je zon gevoellig meisje ziet die er egt om lijkt te geven en niet zonder je kan !!! dit is nu een kleine week geleden je wil haar zo iets sturen mar ik doe het niet ik verneder mezelf en ik zie er nog niet eens zo heel slecht uit wtf moet ik doen ik ben radeloos!

Ik herken mijzelf hier ook in eigenlijk…Ik ben 4x afgewezen door iem. vn mn werk, een ex-vriend van mijn zus, ik ben buitengesmeten op mijn werk, en in het begin kwam ik nog héél vaak naar mn werk in de hoop een glimp van hem op te vangen, maar toen ik hem dan gezien had, waren we aan het praten en ik heb hem achteraf een sms gestuurd, maar heb hierop gn reactie gekregen, ik ben dan beginnen sporten, sinds die “laatste afwijzing” ga ik zelfs niet meer naar mn werk, ik ga nu wel naar de Lidl (stukken goedkoper ook nog eens bovendien)…Een andere ex-vriend vn mn zus; die dj is…die negeerde ook vaak mn smssen, en heb hem dan verwijderd van mijn account, heb gezegd dat ik mij een lastpost voelde in zijn ogen omdat hij mijn vragen altijd negeerde, en wel op andere mensen hun vragen antwoordde… Hij zei kortaf dat dat mijn probleem was, en niet het zijne…Maar volgens mij vind hij het ergens wel erg dat ik dat gezegd heb, wnt hij post niks meer op zn prikbord sindsdien, maar als hij wel geantwoord zou hebben op mn smssen, dan zou het ook mss anders uitgedraaid zijn, hoewel er mij vandaag iem. zei dat je niemand kunt “dwingen” om te antwoordden op smssen, waar hij dan ook gelijk in heeft…Heb dan contact met een maat vn vroeger, en die vraagt mij dan regelmatig om af te komen als hij iets gaat drinken en heeft mij regelmatig complimenten (waar ik niet op inga) omdat ik eigenlijk meer geinterresseerd ben in die andere gast (ne maat vn hem die ik al een jaar of 5-6 ken) Het is een politieker, superlief ook, wel gesteld op zn vrijheid, net als ik…We gingen mekaar normaal gezien dit weekend zien, maar hij moet studeren, maar hij heeft mij alvast uitgenodigd voor zijn poolparty (jaja, hij heeft een zwembad in zijnen tuin :p :p :p) binnenkort :p Hij is bovendien ook nog ns superslim, knap én rijk :p

Na 5 en half jaar goede relatie (dacht ik ) mijn vriend is verhuisd naar Tilburg (hij bijna hele leven daar wonen ), zonder mijn toelichten , hij hebt alles geregeld stiekem en in paar dagen als hij hebt de sleutel voor eigen appartamment hebt krijgen dan pas tegen mijn verteld .Hij zich zelf goed voor bereiden en mijn niet voor mijn dat was schok en een groot verrassing Dus hoe moet ik deze verwerken .

Ik was 77 maanden getrouwd. Samen 2 kinderen, een dochter van haar en een zoon.

Haar telefoon was haar heilig, was de hele tijd aan het appen en geen aandacht voor de kids of mij, hup tv aan en de kids vermaken zich, of het huishouden.
Maar als HIJ langskwam moest het huis op orde en was haar telefoon weg.
We gingen uit elkaar en ze gingen proefslapen bij hem totdat ze een eigen huisje hadden. mn vrouw zou bij dochterlief slapen in bed maar belandde bij hem…T weekend erop had ik ons zoontje en dochterlief was naar haar vader, en zij bleef bij hem slapen.
Het voegde niet bij hem, dus vroeg ze of ze even terug mochten komen om te wachten tot ze een huis hadden.
Ik was enorm gek van haar en van de kids dus zei ja.

Vind ik sochtends voor ik te werk ga een zwangerschapstest in haar tas!!!terwijl ik sinds de geboorte van onze zoon ruim 2 jaar geleden geholpen ben!!!

Ze wonen met zn 3tjes bij mn schoonouders omdat ik het appgedrag van haar niet meer aankon, HIJ was altijd online als zij zat te appen, en ik kreeg helemaal geen aandacht meer.

Hij komt nu regelmatig langs bij hun en in de weekenden dat ze kinderloos is slaapt mn vrouw bij hem.

Ik kan het niet uit mn hoofd zetten!!! Ik mis haar, mis de kids (vooral mn dochtertje die nu elk weekend dat ik mn zoontje heb, zij naar haar vader gaat…toch 7 jaar voor gezorgd)

Hoe lukt het me om de liefde die ik voor haar voel kwijt te raken???

Vindt heel moeilijk om te verwerken ben inderdaad elke dag met haar bezig nu zal ik het verlopig zo moeten laten bleef haar maar berichten met als gevolg dat ik het alleen maar erger maakte ik gaf haar haar rust niet daar door er zijn ook kinderen in het spel 2 allebij niet van mij maar zo voelt het wel anderhalf jaar me best gedaan dat ze me papa ging noemen en stapte in de relatie dat ze 8 weken zwanger was van een ander maar was berijd zelfs dat te accepteren en heb haar door de hele zwangerschap geholpen en alles gedaan wat daar nog bij hoort mis die kleine man echt ze zat ook nog eens in de schuldsanering
zelfs dat accepteerde ik me eigen huisje opgezegdt omdat dat financieel beter was woonde wel bij haar maar niet ingeschreven vanwege schuld sanering alles voor haar omgegooid en zou het zo weer doen maar ja.. is nu maar de vraag ziet er somber uit maar kan het toch ook niet los laten kwam door een stom incident onder de douch en een stomme fout van mezelf douchen met kleine meid had zowizo niet moeten doen maar ja achteraf ze zat aan mijn.. door nieuwschierigheid ik schrok had me hoofd onder de douch en me ogen dicht ik voelde het wel en ze zei papa je gaat omhoog staan ik schrok en draaide me gauw om onder de douch zodat ze het verder niet zag en zei dat ze dat niet meer mocht doen ..maar vondt toch wel beschamend om het tegen me vriendin te vertellen had achteraf beter wel kunnen doen had ik ook moeten doen maar ja nu hoorde ze het dus van haar toen ik met papa stond te douchen…
snap opzich wel de reactie van me (vriendin) ik had dat moeten zeggen en waarom het gebeurde .. dat weet ik zelf ook niet was iedergeval niet me bedoeling en ze gelooft me maar krijgt het niet uit haar hoofd en ze niet wistt of ze ermee kon dealen maar ja inplaats van dat ik haar de rust gaf bleef ik haar berichten en mis me gezinnetje nu zo erg veel hard verscheurend is niet aleen me vriendin die ik nu mis maar ook de kids ook al waren ze niet van mezelf en nog door stomme fout van mezelf ook en nu wil ze me verlopig helemaal niet meer spreken en weet ook niet voor hoe lang is beter dat ik me eigen draad weer oppak maar weet niet waar te beginnen mis ze zo erg en ook nog geen werk te vinden en bijstand aanvragen binnen kort alles zit tegen en dat in 2 weken tijd druk bezig met werk vinden iedergeval eerste afleiding maar blij aan alles denken en krijg niet uit me hoofd vaak ook de gedachten wat ben je toch een lul zou je nog een 2e kans krijgen en hoe je alles anders zou doen maar ja dat blijft gissen moet je nou blijven hopen of verder gaan verlopi wil ik geen relatie eigenlijk helemaal niet 1 omdat ik nog steets te veel om ze geef en 2 stel dat ik wel het weer zou kunnen om aan relatie te denken bang om weer zoveel pijn te krijgen dit is toch grootste verdriet wat ik tot nu toe heb gehad zou ze zo graag terug willen maar ja…….

Ik ben Jens en heb nu sinds 11 november een relatie van 1.7 jaar opzitten. Ik had berichten verstuurd naar een ander meisje en die stuurde alles door naar me ex. Ze was erg kwaad en agressief. Ik kom me echte verhaal niet doen en nu zegt ze dat ik de kans heb verkeken toen ik niet bij haar was. Ik heb haar zwaar teleurgsteld omdat ze verwacht had dat ik dit nooit ging doen. Ik kon het niet laten om smsen te sturen naar haar. Ze zei dat vertrouwen nooit meer terug komt en dat het voorgoed gedaan is. Ik ben nu zo bang. En normaal ging ik morgen naar een paarden manege waar ze ook zit. Is dit wel goed idee?

Hoi ik en mijn huidige vriendin hebben een jaar geleden een huisje gekocht maar door de verbouwingen en de tijd die we daardoor mekaar niet meer zagen zijn we elkaar uit het oog verloren. Nu wonen we ongeveer 5 maand in het huis maar ben ongeveer 6 weken geleden erachter gekomen dat ZE met een ander een affaire heeft al twee maanden . Ik wil haar niet verliezen omdat ik besef dat ik haar geen aandacht meer gaf en dat ik constant ruzie had met haar door verschillende problemen. Ik ben tot het besef gekomen dat dit allemaal aan mij ligt door een vorige relatiebreuk . Ik ben haar aandacht beginnen opeisen zonder naar haar behoeften te luisteren. Nu zit het zo dat zij nog steeds gevoelens heeft voor hem maar ZE weet dat een relatie met hem ook niet alles zal zijn en Weet daardoor ook niet wat ZE moet doen . Haar aantrekkingskracht naar mij toe is volledig weg maar ZE ziet mij nog graag maar die gevoelens zitten heel diep. Nu hebben we besloten om na 6 weken terug samen te wonen en uit te zoeken wat er nog mogelijk is tussen ons . Alleen weet ik niet meer hoe ik terug haar aantrekkingskracht kan terug winnen omdat ZE verliefd is op die andere persoon dus wat moet ik doen hoe moet ik mij gedragen zodat ZE terug aangetrokken word tot mij . Ik weet gewoon dat zij het meisje is waar ik mijn leven wil mee delen maar hoe kan ik haar terug veroveren zonder opdringerig over te komen zoals ik de afgelopen zes weken al heb gedaan . Help mij aub ik ben radeloos

hallo.
het is nu bijna een jaar uit met mijn ex maar ik blijf steeds aan hem denken en ik hou nog steeds van hem aleen ik wil niet bij hem terug omdat hij drugs gebruikt ik heb vaak gedachht dat het mijn schuld is dat het voorbij is omdat ik nogal bazig wastegenover hem . en alles doet me aan hem denken kerst,nieuwjaar en zijn verjaardag daar heb ik het meeste moeite mee ik ben heel bang voir de dag dat het uit ging want dan zal ik me pas echt elendig voelen ik weet nog presies de datum 8 februari 2013
kunnen jullie me helpen ik loop hier al een jaar mee rond
bedankt.

Vaak heb ik te maken gehad met liefdesverlies dat leidde tot pijn en woede en verdriet. Vaak doordat mijn gedachten alle kanten op zwiepen en ik mezelf een slachtoffer van onmacht voel. Op dit moment heb ik er ook weer mee te dealen. Deze keer kwam het totaal onverwacht als een grote shock bij me binnen. De kortstondige relatie was zo uitermate intens en close, dat had ik nog nooit meegemaakt. We waren een enorm goed team. Lachde veel, stoeide, sexde, chillde, deden alles samen in huis. Het was super en voor mij ongekend. Enerzijds calculeerde ik wel in dat het geen lang leven beschoren zou zijn. Dit had te maken met het veels te grote leeftijdsverschil tussen ons. Maar omdat deze “lieve” jongeman zo enorm toegewijd en close en knuffelig en liefdevol gedrag vertoonde elk moment met mij, was ik de realiteit uit het oog verloren. Hij is 7 weken elke dag met mij geweest (logeerde bij mij al die tijd) en we waren in totaal 9 weken samen. Toen hij afgelopen weekend in zijn eentje uitwilde met zijn nichtjes was er ineens een inmens grote koele afstand. Het deed gewoon pijn. Uiteindelijk bleek dat hij MDMA had gebruik en met een ander was gaan zoenen met wie hij ook sex wilde. Hij was in zijn eigen omgeving toen ik daar via whatsapp achterkwam. Sloot zich totaal af van mij. Doordat ik zoveel pijn ervaarde heb ik 4 dagen lang totaal ongecontroleerde gevoelens gehad. Ik schoot alle kanten op en kon mij niet beheersen t.o.v. hem omdat ik vond dat hij er over had moeten communiceren met mij ipv zich af te sluiten nadat hij dat koelbloedig wel even had laten weten. Zeer bot. En ook de manier waarop. Daar kan je nooit een win win situatie uit distilleren. Ik ben gaan lezen over liefdesverdriet. Heb een boek “I can mend your broken heart”. Overcome emotional pain at the end of a relationship. In dit boek lees ik voor het eerst over de diverse neurotransmitters die zo uit balans raken dat je jezelf totaal kan verliezen qua controle. Een eyeopener Victor ! En toen ik erover ging google’en kwam ik jou natuurlijk tegen 😉 Desalniettemin zit ik al 2 dagen te lezen in bed. Wel sport ik met mijn Wii. Maar ik kom ff niet buiten en wil ook geen mensen zien. Heb de hele week er niet van kunnen slapen terwijl ik wel keihard moest werken. Megastress ervan gehad. Nu heb ik weer 2 nachten volop kunnen slapen. De pijn is al stukke minder. Inmiddels heb ik ook met hem gesproken. Hij gaf me gelijk en bood zijn excuses aan. Maar feit blijft dat hij waarschijnlijk een topweekend heeft gehad met zijn nieuwe liefje. Dat doet pijn. Niet omdat ik het hem niet gun. Meer door de manier waarop hij mij dit aandeed. Ik ben blij dat ik sterk genoeg ben om hem dit heel duidelijk te laten weten dat hij dit nooit meer bij een vrouw zo mag doen. Dat had zeker ook anders gekund. Desalniettemin ben ik wel op het punt gekomen dat ik mij realiseer dat ik een SUPERFIJNE tijd met hem heb gehad. Je kan maar beter liefhebben en verliezen dan helemaal niet liefhebben 😉 xxx Mickey

Ik heb 8 jaar lang een relatie gehad met een buitenlandse man met een andere cultuur/geloof. Hij is hier geboren en opgegroeid en qua gedrag etc was hij net als ieder ander. Heb hem leren kennen tijdens het uitgaan. Hij dronk, rookte etc. We hadden een supertijd samen maar ik was nog steeds een groot geheim voor zin. Familie. Dat kwam later wel zei hij, want zijn ouders waren nogal van de oude stempel. Maar het werd na 5 jaar steeds slechter. Hij had geen tijd meer en deed afstandelijk en ik snapte niet waarom. Uiteindelijk bleek dat zijn familie aan het pushen was dat het eens tijd werd dat hij ging trouwen en ik werd niet geaccepteerd als nederlandse. Dus hij kwam in crisis en vroeg zelfs of ik me wilde bekeren tot zijn geloof want dan zouden ze er minder.moeite mee hebben. Ik heb geweigerd, ik bekeer me tot een geloof als ik daar achter sta en niet voor de liefde. Dus is het over en gaat hij op zoek naar een vrouw met dezelfde cultuur/afkomst. Hij zegt dat hij echt van me gehouden heeft maar voel me zwaar bedonderd! Ik leer hem kennen als vrije jongen en we hebben alles gedaan wat tegen zijn geloof in is en ik hield echt van die man. Heb alles gegeven. Ben nu 27 en alleen. Heb het gevoel alsof ik jaren voor de gek ben gehouden, dat hij allang wist dat we niet verder konden. Terwijl ik graag mijn toekomst met hem wilde delen. Ik heb alle contact gelijk verbroken maar ben zo kwaad en verdrietig! Als een relatie niet werkt en gaat over is ook verschrikkelijk. Maar dit is echt zo vreemd, het ging hartstikke goed en als hij nederlands was hadden we mooi leven op kunnen bouwen. Maar dankzij zijn cultuur /familie gaat het niet. Erg verwarrend…

Hallo Victor,

Het nu zo’n 4 weken uit met mijn ex.. voelt zo onecht nog om hem zo te noemen. We hebben een relatie gehad van 2.5 jaar die heel intens was. Op elk gebied. De reden waarom het uit ging was omdat hij het niet meer aan kon om de pijn te voelen als hij mij pijn deed. Ookal begreep hij niet hoe hij dat deed. Hij deed mij ook geen pijn, ikzelf deed dat. Door te veel naar mijn angsten en verhalen in mijn hoofd te luisteren en te vertrouwen ipv op mijn gevoel. Ook hij hadden veel last van angsten opgebouwd Door de jaren heen en mislukte relaties. Eerst is het heel fijn om iemand te leren kennen met diezelfde angsten, maar het kon niet anders dan uiteindelijk verschrikkelijk botsen.. met elkaar anders interpreteren dan bedoeld tot gevolg. Mijn hart was verscheurd.. dagenlang. En nu nog zijn er dagen dat ik de hele dag met hem bezig ben op WhatsApp of FB… ik laat niks van me horen hoor ofzo en hij mij ook niet. Heb geen enkele reden tot hoop. Nu ik mezelf langzamerhand weer terugvindt en mnd onzekerheden en angsten aanpak voel ik me steeds meer aangetrokken tot hem. Ik kan maar 1 conclusie trekken op dit moment en dat is dat mijn liefde voor hem wel ECHT echt is. Maar daardoor weet ik ook dat een hereniging niet zou werken. Ik kan wel heel leuk mijn problemen aanpakken, maar of hij dat doet? Dus terugvallen is Just a matter of time in dat geval. Sporten is zeker een goed hulpmiddel om je zinnen te verzetten.. ik doe veel waterskiën momenteel. Wat mij erg helpt als ik de controle weer verlies is naar een plek gaan die me rust geeft. Het water is voor mij absoluut helen te noemen. Tijd nemen voor jezelf.. positieve egoïsme..

Wil alleen mn verhaal kwijt. Vooral omdat ik vandaag weer zo’n geweldige (ahum) terugval heb..

Liefs N

Goh waar moet ik beginnen.
Mijn man gaat al bijna 3 jaar vreemd,ik Ben een jong vrouw van 30 jaar.
Mijn man is 42 jaar ik had dit nooit verwacht van hem.
Maar een vrouw dus ik ook wist wel dat hij vreemd ging(gevoel)
Wij hebben samen een dochter van bijna 2 jaar oud.
iedere keer als ik zei dat der iets niet klopte zei hij vervolgens tegen mijn je ziet spoken,want als ik een andere vrouw zou hebben of willen was ik nu daar en niet bij jou dus dacht vervolgens daar zit wel wat in.
En we gaan door met de relatie maar me gevoel bleef niet kloppen.
Dus besloten na veel nadenken afstand te nemen qua gevoel en zij tegen me zelf Son doe je ogen open en ik bleef maar stiekem zoeken als een klein kind en ja hoor mijn gevoel klopte dus al meneer zat op dating site,had een andere telefoon met een andere naam want hij deed zich voor als iemand anders en las berichtjes van andere vrouwen.
Ik vondt condooms dus vrouwen vertrouw op je eerste gevoel want die klopt dus in mijn geval.
Mijn hart en alles deed zon pijn van waarom maar nu ik werk weer.
Doe leuke dingen en zal hem nooit meer terug nemen ondanks mijn intensieve pijn en verdriet na regen komt zonneschijn ik blijf sterk.
Dus lieve mensen het komt goed me pijn is al een stuk minder na 2 weken de breuk

Ik en me ex zijn nu zon 5 maanden uit elkaar maar ik mis der nog steets ik sport nu bijna elke dag wel 1 uur en ik probeer het te verwerken maar ik zie me ex op de werkvloer 5 dagen per week dus daarom.kan.ik het maar niet verwerken. We zijn nu wel gewoon vrienden maar het voelt alsof er niks meer is en me ex is ook gewoon verder gegaan met leven. Ik voel me nu een wrak ik probeer elke dag met der te praten en indruk te maken.maar ze is niet meer geintereseert in me maar wel in collegas ik weet niet wat ik moet doen. Ik sport elke dag maar dat werkt niet en als ik en me ex even alleen zijn is de telefoon belangerijker dan.ik. Plz help me ik ga hier stuk aan

Hoi,
Ik heb sinds een paar jaar een afstandsrelatie met een man. De eerste 2 jaar heb ik niet echt serieus genomen omdat ik niet dacht dat dit ooit zou lukken, we wonen op 8000 km van elkaar en zien elkaar maar een paar keer per jaar. Maar ik werd echt verliefd en sinds dit jaar is het dik aan.

Probleem is dat ik een piekeraar ben, en aangezien we niet samen ben denk ik veel over ons na en begin dan te piekeren. Ik voel me onzeker over mezelf en over hem in deze relatie, ik heb altijd al moeite om echt van iemand te houden laat staan vanop een afstand, tegelijk ben ik stapelgek van hem en nooit eerder zo verliefd geweest. Ik kan niet bij hem wonen voorlopig om persoonlijke redenen en omgekeerd is ook niet echt een optie. Hij is bovendien iemand die niet veel communiceert, zelfs al vraag ik dit, hij doet het niet. Ik ben voornamelijk degene die het contact warm houdt en initiatief neemt. Ik vind dat hij weinig tot geen initiatief neemt; hij volgt me meestal wel in de initiatieven die ik neem maar daar blijft het ook bij. Hij zegt dat mijn berichten en telefoons belangrijk voor hem zijn, maar staat er niet bij stil dat dat omgekeerd misschien ook zo zou kunnen zijn, ik blijf hier heel erg mee op mijn honger zitten en dit voedt mijn twijfels en onzekerheid.

Verder is hij iemand die volgens mij iemand op meer constante basis nodig heeft in zijn buurt. Ik weet dat hij me graag ziet, ik ben er zeker van, maar hij is niet iemand om alleen te zijn, hij heeft gewoon iemand in zijn leven nodig die er niet af en toe maar is. Dat laatste geldt ook voor mij. Ik mis hem elke keer meer, het afscheid is verschrikkelijk, ik mis hem heel erg, mijn werk en al de rest lijdt eronder, ik functioneer niet meer zoals het moet. Het doet steeds meer pijn alleen te zijn zonder hem.

Ik weet dat ik het uit moet maken want ook door er met hem over te praten verbetert het niet. Hij wuift het weg en minimaliseert het. Tegelijk ben ik zo bang dat ik de verkeerde beslissing neem. Ik ben ook verschrikkelijk bang voor het liefdesverdriet. Ik ga er nu al aan kapot hem zo weinig te zien, hoe moet het dan niet voelen te weten dat ik hem nooit meer zal zien. Vermits we zo ver wonen zit elkaar toevallig tegenkomen er echt niet in.

Het uitmaken voelt dan ook zo definitief dat ik het voor me uit blijf schuiven, ook omdat ik hem doodgraag zie. Ik weet rationeel wat het beste is maar emotioneel hou ik het tegen. Maar ik voel me elke dag slechter, en weet niet hoe lang ik dit nog volhoud.

Sporten lukt soms, werken is een goede manier hem uit mijn hoofd te zetten, vrienden ook. Maar als ik alleen ben komt hij als een boemerang mijn hoofd binnen en paralyseer ik. Hij zit in mijn bloed en onder mijn huid, en het voelt verschrikkelijk.

Ik heb sinds 5 jaar een relatie met een man na een moeilijke scheiding van de man van mijn kinderen. Een zeer charismatische man, maar door kindertrauma’s zeer onzeker wat zich uit in hevige en soms agressieve reacties naar anderen toe. Wij werkten elke dag samen,een relatie 24 op 24. Hoogte en laagtepunten, zeer passioneel. 9 maanden geleden stierf mijn ex,48 jaar, trombose. mijn jongste zoon kan het niet verwerken en zakt steeds dieper weg, doe alles wat ik kan maar hij staat slechts vaag open voor hulp. nu is mijn man vertrokken en wil hij geen enkel contact meer, laat mij alleen met de zaak en mijn zoon en gaat zelf een onzekere toekomst tegemoet, ander werk zoeken enz. ik heb het gevoel dat hij vlucht, het niet meer aankan. Ik denk dat het misschien beter zo is maar ik voel me zeer in de steek gelaten en ik mis hem. Gelukkig hem ik vrienden die me steunen en ik heb de moed om te sporten en te werken. Ik heb zeker geen zin in een andere relatie maar ben tegelijk heel bang voor eenzaamheid en voor de toekomst. Vergeet ik hem of wacht ik af? Wie kan me raad geven?

Hallo,

ik heb jou pagina eens doorgenomen en het is echt wel zo. Sinds bijna 1 week geleden is het gedaan met mijn vriend waarmee ik 2 jaar en 7 maand samen was. Het is ‘onverwachts’ gekomen langs zijn kant. Het enige dat ik vroeg was tijd omdat mijn hoofd zo vol zit met alles en nog wat dat met school te maken heeft. Het is dan ook mijn laatste jaar en daar wil ik volledig voor gaan. Ik kreeg uiteraard te tijd die ik nodig had, maar uit de dingen die ik zei concludeerde hij dat het gedaan was. Dit was ik uiteraard aan het aanvechten dat het niet zo was en vertelde hem ook dat ik enkel tijd nodig had en niet het singel zijn. Hij heeft dan zijn jas genomen en is vertrokken..uit woede sloeg ik de deur toe omdat hij mij negeerde als ik zijn naam riep. Nadien bleef hij staan op de parking van de auto’s voor ons deur en riep ik dat hij beter zijn gerief kon meenemen waarop hij dan antwoorde ‘nee, want jou wil ik geen wet’, maar hij mocht dan wel beslissen om ineens het gesprek zo op die manier te verlaten. Uiteindelijk heb ik dan zijn kleren genomen, in een zak gestopt en in zijn auto gelegd.. Toen hij achteruit reed vroeg ik nog een keer om zijn raam te openen en zei ik ‘je moet niet terugkomen als je nu vertrekt’ en hij is vertrokken.. Dinsdag geloof ik heb ik dan een brief geschreven met al mijn gevoelens in.. Het was, al zeg ik het zelf, een brief waarvan ik dacht dat ik hem nooit zou kunnen schrijven. Alles was zo oprecht en eigenlijk, in mijn ogen, echte liefde waarin ik mezelf met al men gemis beschreven had qua gevoelen. Ik kreeg een sms met dat laat blijken dat het gedaan is. Als ik hem bel negeert hij mij, stuur ik een sms negeert hij mij.. Ik heb er zoveel spijt van en het doet zo’n zeer..Hij negeert mij compleet en ik ga er echt kapot aan. Mijn levenslust is weg en ik wil mezelf geen zelfmedelijden aanpraten, maar het is wel die weg op aan het gaan. De fut om iets te doen zoals jij eerder beschreef, is enorm ver te vinden.

Hoi..ik heb nog nooit zo lang zoveel verdriet gehad als nu. Op een omslachtige manier heb ik na het uitgemaakt en nu 2 maanden later heeft hij een ander..net nu ik denk dat ik de grootste fout van me leven heb gemaakt van mn leven. Ik ben psygisch onder behandeling maar het helpt hier niet voor. Dit is hartverscheurend. Na 4,5 jaar zomaar beseffen dat je het verpest heb. Ik weet niet meer wat te doen, ik weet het niet meer.

Ik heb een korte maar heftige periode van een paar dates en voornamelijk seks gehad met een 10jaar oudere man, ik begon verliefd te worden maar hij wilde niets serieus. Ik denk nog steeds obsessief over hem soms terwijl ik weet dat hij niet te vertrouwen is en me niet kan geven waar ik naar op zoek ben. Tips? Zo veel mogelijk afleiding denk ik en op jezelf focussen.. Ik vind het lastig om in te zien en hoop soms op zijn aandacht en de high die hij me gaf

hallo , iedereen ,
ik heb het zoals iedereen moeilijk hier ,
mijn relatie is na bijna 3 jaar uitgeraakt ,
ik zal even snel de situatie schetsen ,

we zijn elkaar tegen gekomen , en het klikte van het eerste moment ,
het was(is) geweldig ,
redelijk snel bij elkaar gaan wonen , ergens gaan huren ,
we hebben allebei wat vertrouwensissues laat ik het zo zeggen ,
we hebben die issues maar er werd over gepraat en soms ook ruzie over gemaakt , en dan was het goed ,
na 2 jaar relatie te hebben , waren deze issues wat minder , maar soms ging het ook de hoogte in,
maar diep van binnen wisten dat we niks verkeerd deden ( aan beide kanten ) ,
mijn vrouw, (ex vrouw ) , we waren verloofd na 3 maanden ,
had het soms moeilijk met deze issues ,en ik ook , we wouden allebei ervan af , en soms ging dat , en soms niet ,

om een lang verhaal kort te maken ,
ze heeft aan haar eigen gewerkt om minder jaloers/wantrouwen te zijn , en dat is ook een beejt gelukt , maar bij mij is het een beetje blijven hangen ,
ik deed men best om het niet te doen , en dat wist ze ook ,
nu 4 dagen geleden , had ze er genoeg van , en zei ze tegen mij , ik heb een definitief besluit genomen , ik stop ermee ,
en ze vertrok ,

nu 3 dagen later ,
had ik haar gebeld , en wat gepraat ,
ze wou alles regelen naar spullen toe , en de huurwoning ,
goed dat kan ik begrijpen ,
maar hetgeen is
we zeiden constant sgat tegen elkaar ,
en liefste ,

ik wil men ex terug ,
kan ik me mss optrekken aan de koosnaampjes ?
en haar gewoon even de rust gunnen ?

we zijn trouwens ook nog eens collegas van elkaar

ik zou het graag hebben als iemand hier iets op zei ,
dank j e

Nooit gedacht dat ik op zo’n site zou schrijven…maar ik doe mijn best…

Ik heb 1,5 jaar een relatie gehad met een geweldige vrouw. Ze heeft veel meegemaakt voordat we elkaar kenden waaronder het overlijden van haar moeder. Toen we elkaar leerde kennen was het geweldig. Haar familie gaf aan dat ik haar weer liet stralen en ze zo positief verander was sinds we een relatie hadden.

Na al vrij snelle tijd besloten we dat ik bij haar in zou trekken. Het voelde allemaal goed en ik was overigens toch merendeels daar dan ergens anders.

We werken allebei fulltime waarin zij in het weekend vrij was. Ik was vrij op vrijdags en zondags. Zondags was dan ook de dag dat we vaak lekker weg gingen, altijd enorm gezellig tot op de laatste dag van onze relatie.

Voor zo’n 4 maand terug hebben we een heftig gesprek gehad omdat ze twijfelde. Ze irriteerde zich aan veel punten wat echt moest veranderen. Het ging daarna weer een tijdje goed en dat zei ze dan ook tegen mij. Echter ging het afgelopen weekend mis, ze wilde praten en er mee stoppen.

De reden was dat alle punten waar ze zich aan irriteerde weer terug waren gekomen. Ik kwam thuis van het werk en had nergens zin in. Ze wilde heel graag praten over hoe haar dag was maar ik ging er niet op in. Ze wilde graag dingen doen zoals een boswandeling maken, maar ook doe ketste ik af. Doordat ik nooit met haar praatte, durfde ze haar gevoelens over het overlijden van haar moeder ook niet met mij te delen. Al met al, ze zat vol van emotie.

Ik ben door deze klap heel erg goed in gaan zin dt ik mezelf niet meer was. Doordat ik geen goede gesprekken met haar had omdat ik dat simpel weg afketste, kropte ik zelf ook alles op wat me in de weg zat. Niet alleen omtrent de relatie, maar ook werk, de normale dingen, alles.

Doordat ik nu een klap ik m’n gezicht kreeg, ben ik met veel mensen gaan praten. Dat deed me zo goed en ik mekte dat de “oude ik” daardoor weer vrij kwam.

Ik ben uiteraard nog enorm gek op haar en echt tot diep verliefd. De gedachte zonder haar verder te moeten sloopt me enorm en ik kan nergens anders aan denken. Gister hebben we een gesprek gehad en heel veel gepraat. Ik heb van te voren al mijn gevoelens recht uit mijn hart in een brief geschreven en deze aan haar laten lezen. Ze was er erg verdrietig onder. Ik heb aangeven nu echt weer mezelf te zijn geworden en gezegd dat het enorm speet dat dit moest gebeuren om de “oude ik” weer naar boven te halen. Ik heb gesmeekt om kansen en haar uitgelegd dat het nu wel werkt om dat ik me zelf weer ben.

In het gesprek zag ik haar vaak nadenken over de dingen die ik zei, maar daarna schudde ze weer nee en gaf aan dat ze me geen kans meer kom geven omdat ze in haar ogen dit al had gedaan en ze alle emotie wat haar nu zo hoog zat niet kom vergeten. Ze geeft aan zelf geschrokken te zijn van hoe ver ze eigenlijk al over haar grens heen was. Ze zegt dat ik geen hoop moet hebben en zelfs op de vraag of ze nog 1% kans op dat het goed komt heeft antwoord ze “ik weet het echt niet”.

Ze geeft ook aan dat ze denkt dat ze door het stop te zetten van onze relatie ze de juiste beslissing heeft genomen. Ze houdt nog enorm van me maar valt telkens terug opdt het haar te hoog zit om het nog een kans te geven.

We hebben wel weer afgesproken om vrijdag te praten maar ik heb het idee dat ze dat meer doet zodat ik m’n hart kan luchten en zei eigenlijk al haar definitieve beslissing heeft genomen.

Ik wil zo graag nog een kans om de oude ik weer te laten zien die haar destijds weer vrolijk heeft gemaakt maar ik kom niet door haar verstand heen…

Wat moet ik nou? Is er nog een kans? Kan het zijn dat de nu nadenken en toch nog veranderd van gedachten? Moet ik haar los gaan laten of werkt dat juist averechts zodat ze me vergeet? Help!

Gister bij jet afscheid hebben we nog wel om elkaar heen gelegen en elkaar een kus gegeven, maar daarna zei ze wel gelijk weer; “ik wil niet dat je hierdoor hoop krijgt. Verwacht er niks van.”

Wat moet ik nu doen!?

Alvast bedankt voor de reactie…

Na een relatie van 5 jaar, die zeer onstuimig is geweest, heeft mijn Pakistaanse vriend het uitgemaakt. Het is nu 5 weken later en hij heeft al iemand anders. Het doet vreselijk pijn en ik ben ook heel boos. Ik heb alle contact verbroken maar ik kan het niet laten om bij allebei hun facebook te checken om foto’s te zien en te kijken of ze hun relatiestatus al gewijzigd hebben. Nog maar pas geleden zei hij dat hij ‘ons’ nog wel wilde maar dat we steeds weer op dezelfde ruzies uitkwamen en hij het niet meer zag zitten. Zij is overigens of ik moet zeggen: was, een vriendin van me. Ze weet dat ik nog steeds van hem hou. Ik worstel met gevoelens van ongeloof en verbijstering. Sommige dagen lukt het me om vrolijk te zijn en ze uit mijn gedachten te zetten, maar op andere dagen komt het erg op me af en ik blijf er over tobben. Je kunt me alles vertellen, niet checken, doorgaan etc……maar soms lukt dat even niet en dan vind ik mezelf ook weer een ontzettende sukkel 🙂

Sortje.

Na een relatie van drie jaar waarvan 1.5 jaar te hebben samen gewoond heeft mijn vriend zaterdag de relatie abrupt verbroken ik zou mijn verjaardag die avond vieren we hadden net de boodschappen binnen en tijdens het boodschappen was hij nog aanhankelijk als altijd. En toen we thuis waren boem! Mijn wereld is ingestort hij vertelde dat t voor hem niet meer werkt en dat hij de waardering en aandacht mist die hij in het begin wel heeft gevoeld. Voor mij is het niet te bevatten omdat hij met oud en nieuw nog zei dat dit ons jaar zou worden en hij nooit bij me weg zou gaan. Voor mijn verjaardag had ik zelfs nog een nachtje samen weg gekregen. En stuurde hij lieve plaatjes over dat hij zoveel van me houdt.

Ik lag op de grond te gillen en te huilen toen hij hiermee kwam en kon niet ophouden heb hem gesmeekt erover na te denken maar gisteren heeft hij officieel een punt erachter gezet. Het maakt het voor mij extra pijnlijk omdat hij zei dat hij nog zo van me houdt en ik zo’n geweldige vrouw ben en ik iemand zoveel kan geven en hij weet dat ik weer geluk vind. Dat kan ik helemaal niet horen de enige die ik wil en waar mijn hart ligt is bij hem.

Ik ben totaal gesloopt mijn wereld is ingestort sinds zaterdag ben ik vijf kilo kwijt omdat ik geen hap door mijn keel krijg.

Ik heb een tijdje geleden een Surinaamse man leren kennen, lief mooi etc. stapelverliefd ben ik op hem. Echter zijn ex wilde hem weer terug. Hij kon niet kiezen en wilde ons allebei. Ik heb de keuze gemaakt en ben vertrokken. Wat een leegte ik mis hem verschrikkelijk, wat doet het pijn.
Ik wilde mijn leven met hem delen. En nu? Ik weet het niet voel me leeg, eenzaam en verdrietig.